Fred wil ontdekkingsreiziger worden. Wanneer hij met drie andere kinderen en een oude piloot boven het Amazonegebied vliegt, kijkt hij dan ook zijn ogen uit. Kon hij maar even inde jungle landen!
–
Niet veel later krijgt de piloot een hartaanval en stort het vliegtuigje neer. Ineens bevinden Fred, Constantia, Lila en haar broertje Max zich midden in het uitgestrekte en ondoordringbare woud. Ze overleven door larven en een tarantula te eten, ze redden een babyluiaard, klimmen in bomen en bouwen een vlot. Maar hun kans op redding wordt met de dag kleiner. Dan ontdekken ze dat iemand hun voor is geweest en dat ze misschien niet alleen zijn…
–
‘Ontdekken is niets anders dan met aandacht kijken.’
–
De samenvatting op de achterkant van het boek trok mij ontzettend. Dit klonk als een groot avontuur!
En een avontuur is het zeker, maar toch heeft het me bijna 3 weken gekost om dit boek uit te lezen en voelde ik weinig enthousiasme om het steeds weer te pakken.
Hoe kwam dat nou?
Het verhaal begint namelijk meteen heel spannend met de piloot die een hartaanval krijgt en het vliegtuig wat neerstort. Super! Ik zit gelijk in het verhaal.
–
Maar al snel begint er iets te knagen bij mij. Ik lees iets over 4 kinderen, maar ik heb geen idee wie deze kinderen zijn. Waar ze vandaan komen. Waarom ze zonder ouders in een vliegtuig boven de Amazone vliegen. En wat ze daar aan het doen zijn? Ik wil ze heel graag beter leren kennen. Maar dat gebeurt niet en dat vind ik jammer! Je leert ze verderop in het boek wel iets beter kennen, maar het blijft allemaal heel oppervlakkig.
–
Het leven inde jungle wordt daarentegen wel heel levendig en uitgebreid verteld. Het voelt echt alsof je onderdeel bent van de groep. Dit gevoel wordt ook goed ondersteund door de prachtige illustraties op 2 pagina’s bij ieder nieuw hoofdstuk.
–
Naarmate je richting het einde van het boek gaat heb je als lezer wel een vermoeden hoe het af gaat lopen. Nou mijn vermoeden zat er helemaal naast, want er is ineens een hele spannende twist in het verhaal die ik niet had kunnen verzinnen. Dat vond ik tof!
Wat dan wel weer heel jammer is, is dat het einde er ineens is. Er wordt niets verteld over de terugreis, hoe ze er zijn gekomen, hoe het is gegaan. Dus weer heb ik het gevoel dat ik dingen mis. Ik wil het weten, maar het wordt niet verteld. Hierdoor voelt het einde afgeraffeld. Wat sonde is, want het idee van het verhaal vind ik echt heel tof! Er had alleen, naar mijns inziens, nog veel meer uitgehaald kunnen worden.
Auteur: Katherine Rundell
Uitgeverij: LS
Leeftijd: vanaf ca. 10 jaar