Raaf heeft vette pech. Ze is geschorst van school, haar vader heeft oponthoud met zijn sleepwagen en tot overmaat van ramp is er een lekkage in hun appartement. Met haar moeder gaat ze daarom tijdelijk in een oude caravan op een camping wonen. Daar is in de herfst niet veel te beleven.
Hoewel… wat doet Nicolaas, de zoon van de campingbaas, in het mysterieuze bos achter de caravans? En waarom doet haar moeder zo geheimzinnig over haar vader?
–
‘Blijf je jezelf als alles om je heen verandert?’
–
Ik denk het niet. Ik weet het niet. En Raaf weet het ook niet, maar alles om haar heen lijkt drastisch te veranderen en van het overgrote deel heeft ze geen idee wat er nou eigenlijk aan de hand is. Je voelt aan alles dat het niet klopt, maar hoe zit het dan wel? Raaf (maar ook ik als lezer) wil dat dolgraag weten, dus ik lees door. Ik moet door. Dit verhaal is er een die je opzuigt en je niet meer los laat. Ook niet na het lezen. Het is rauw, verdrietig, kwetsend en grijs. Maar ook heel liefdevol, vol vriendschappen, kwetsbaarheid en vertrouwen.
–
‘Ik mis zijn warme handen, zijn stem, zijn rommel, zijn garagedeur, zijn boterhammen, zijn radio en misschien zelfs de ruzies. Dat was tenminste nog samen.’
–
‘Mijn vader heeft oponthoud, met de sleepwagen.’ is wat Raaf zegt tegen Miracle (haar beste vriendin) en Nicolaas. Maar hoe vaker ze het zegt hoe minder ze er in gaat geloven. Maar waar is hij dan? Het gemis bij Raaf wordt groter en groter. Geen appje, geen belletje niks. Hij kan toch wel bellen als hij oponthoud heeft? Gelukkig heeft Raaf afleiding. Want ze is toch wel erg benieuwd naar wat Nicolaas allemaal uitvogelt daar in dat bos. Hij heeft een hut/uitkijktoren vol met gaten, een kapotte ladder en spullen waar Raaf ABSOLUUT niet aan mag zitten. Wat is daar dan precies aan de hand?
Deze verhaallijn vond ik 1 van de mooiste. Je leert niet alleen heel veel over de sterren, maar later blijken de sterren ook de oplossing te zijn voor de problemen tussen Raaf en Miracle en Nicolaas draagt ook een verhaal met zich mee. En wat voor een. ❤️
–
‘Missen is steeds weer afscheid nemen.’
–
Raaf is stoer, staat haar mannetje en heeft ontzettend veel doorzettingsvermogen. Maar achter die muur zit zo’n lieve, onzekere en kwetsbare Raaf. En juist die Raaf wordt zo mooi uitgewerkt in dit boek. Stap voor stap kom je dichter bij de ontknoping en zie je hoe Raaf zich ontwikkelt. Het boek heeft me geraakt op zoveel vlakken. Met de prachtige zinnen, met de verhaallijnen, met de warmte en liefde, met zóveel. En nu klinkt het misschien allemaal wat zwaar, maar dat is het helemaal niet. De schrijfstijl van @annejanmieras is mooi, liefdevol en met humor en wat lucht waar het even nodig is. Dit zorgt voor een perfecte balans in het verhaal. Een parel!
–
‘Missen is als een soort heelal van binnen.’
–
Auteur: Annejan Mieras
Uitgeverij: Lemniscaat
Leeftijd: vanaf ca. 10 jaar