Sofie is een kermiskind. Haar ouders hebben een reuzenrad en een oliebollenkraam, maar tijdens het kermisseizoen, van april tot november, woont Sofie bij haar opa.
Opa woont in een piepklein huisje in het bos – een heerlijke plek. En het wordt alleen nog maar fijner als Sofie bevriend raakt met Mo, de nieuwe jongen uit haar klas.
Maar er is iets vreemds aan de hand met Opa.
Gaat het wel goed met hem? En kan Sofie bij hem blijven? De directrice van Huize Avondrood begint zich ermee te bemoeien… en dat gaat helemaal de verkeerde kant op.
–
Als je de titel zo op het eerste oog ziet en niet weet waar het boek over gaat, zou je kunnen denken dat het vrij hard klinkt/is. Maar Takkenhoofd is compleet het tegenovergestelde van hard. Het is warm, liefdevol en hartverwarmend. Het is niet hard, maar hart. ❤️
Een boek over dementie, over afscheid nemen, maar vooral over liefde en behulpzaamheid. Over wat je voor een ander over kunt hebben om elkaar te hebben ook al heb je zelf ook niet veel. Mama Donya is een voorbeeld voor velen!
Maar wat dit verhaal vooral draagt is de liefde tussen opa en Sofie. Die is zó groot. Daardoor begrijp je heel goed dat Sofie eerst niets vertelt over opa’s vergetelheid. De vergetelheid die trouwens op een hele soepele en vloeiende manier wordt opgebouwd in het verhaal wat het verhaal heel geloofwaardig maakt.
–
Naast al deze toch wel serieuze onderwerpen zit er ook heel veel humor in dit boek. Tussen de regels door word je op een geweldige manier meegenomen om kennis te maken met – of herkenning te vinden in dit verhaal over dementie.
Neem daar de prachtige illustraties en opmaak bij en je hebt wat mij betreft een boek wat in elke school/bieb/kast moet staan. 😊
–
Auteur: Inge Besaris
Illustrator: Irina Filcer
Uitgeverij: Lemniscaat
Leeftijd: vanaf ca. 10 jaar